Reforma
administracyjna z 1998 roku z dniem 1 stycznia 1999 r. powołała do życia
województwo łódzkie.
Nazwa województwa nawiązuje do stolicy regionu – Łodzi, ale nazwa województwo łódzkie jest sztuczna i nawiązuje do istniejącego w II Rzeczpospolitej w latach 1919-1939 województwa łódzkiego. Przed tym okresem nie istniało takie województwo. Nie było, nie ma i nie będzie nigdy ziemi łódzkiej. Obecny obszar województwa łódzkiego to historycznie: ziemia łęczycka, ziemia sieradzka, ziemia rawska (Mazowsze!), ziemia wieluńska i ziemia opoczyńska (ziemia sandomierska czyli Małopolska!).
Ziemia łęczycka (kolor niebieski)
Herb ziemi łęczyckiej
Ziemia sieradzka z ziemią wieluńską (kolor czerwony)
Herb ziemi sieradzkiej
Herb ziemi wieluńskiej
Nasi wspaniali posłowie na Sejm przy konstruowaniu obszaru obecnego województwa łódzkiego, jak i samej nazwy nowo tworzonego regionu nie uwzględnili więzi społecznych, historyczno-etnograficznych i kulturowych tej części Polski. Można więc domniemywać, że został naruszony art. 15 Konstytucji Rzeczypospolitej polskie z 1997 roku. Mówi on wyraźnie:
Nazwa województwa nawiązuje do stolicy regionu – Łodzi, ale nazwa województwo łódzkie jest sztuczna i nawiązuje do istniejącego w II Rzeczpospolitej w latach 1919-1939 województwa łódzkiego. Przed tym okresem nie istniało takie województwo. Nie było, nie ma i nie będzie nigdy ziemi łódzkiej. Obecny obszar województwa łódzkiego to historycznie: ziemia łęczycka, ziemia sieradzka, ziemia rawska (Mazowsze!), ziemia wieluńska i ziemia opoczyńska (ziemia sandomierska czyli Małopolska!).
Nasi wspaniali posłowie na Sejm przy konstruowaniu obszaru obecnego województwa łódzkiego, jak i samej nazwy nowo tworzonego regionu nie uwzględnili więzi społecznych, historyczno-etnograficznych i kulturowych tej części Polski. Można więc domniemywać, że został naruszony art. 15 Konstytucji Rzeczypospolitej polskie z 1997 roku. Mówi on wyraźnie:
Art. 15.
1. Ustrój terytorialny Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia decentralizację władzy publicznej.
2. Zasadniczy podział terytorialny państwa uwzględniający więzi społeczne, gospodarcze lub kulturowe i zapewniający jednostkom terytorialnym zdolność wykonywania zadań publicznych określa ustawa.
1. Ustrój terytorialny Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia decentralizację władzy publicznej.
2. Zasadniczy podział terytorialny państwa uwzględniający więzi społeczne, gospodarcze lub kulturowe i zapewniający jednostkom terytorialnym zdolność wykonywania zadań publicznych określa ustawa.
Historycznie na obszarze obecnego województwa łódzkiego w okresie I
Rzeczpospolitej Polskiej istniały województwa: łęczyckie, sieradzkie z ziemią
wieluńską, rawskie oraz sandomierskie (obecny powiat opoczyński). Granice
między tymi województwami nie zmieniały się i istniały od czasów ich utworzenia
(panowanie Kazimierza III Wielkiego) aż do 1793 roku. Te
trzy województwa łączyła wspólna historia dziejów i to od czasów Polski
dzielnicowej.
Historyczny zasięg ziemi Łęczyckiej, ziemi sieradzkiej i ziemi wieluńskiej
Województwo łęczyckie i województwo sieradzkie z ziemią wieluńską w latach 1351-1793.
Historyczny zasięg ziemi Łęczyckiej, ziemi sieradzkiej i ziemi wieluńskiej
Województwo łęczyckie i województwo sieradzkie z ziemią wieluńską w latach 1351-1793.
Późniejsze zmiany administracyjne na tym obszarze w okresie zaborów, jak
i marionetkowych namiastek państwowości polskiej (księstwo warszawskie,
Królestwo Polskie czy Kraj Nadwiślański) nie uwzględniały tradycji
historyczno-etnograficznych i kulturowych tych ziem, gdyż były narzucone i
wymuszone przez sytuację polityczną ziem polskich. Więc nie warto o nich
wspominać.
W 1919 roku Polska po odzyskaniu niepodległości po 123 latach niewoli odziedziczyła podział administracyjny państw zaborowych, który został tylko lekko zmodyfikowany. Tak zostało utworzone pierwsze województwo łódzkie, które było zaprzeczeniem tradycji, kultury i historii obszaru na którym ono istniało. Po 1945 roku kontynuowano ten ahistoryczny podział administracyjny tej części Polski.
Niestety trwa on po dziś dzień. Dziedzictwo zaborców polegające na łamaniu wielowiekowej tradycji tych polskich ziem zostało powielone w podziale administracyjnym z 1999 roku tj. w nazwie województwa jak i obszarze jego obowiązywania.
W 1919 roku Polska po odzyskaniu niepodległości po 123 latach niewoli odziedziczyła podział administracyjny państw zaborowych, który został tylko lekko zmodyfikowany. Tak zostało utworzone pierwsze województwo łódzkie, które było zaprzeczeniem tradycji, kultury i historii obszaru na którym ono istniało. Po 1945 roku kontynuowano ten ahistoryczny podział administracyjny tej części Polski.
Niestety trwa on po dziś dzień. Dziedzictwo zaborców polegające na łamaniu wielowiekowej tradycji tych polskich ziem zostało powielone w podziale administracyjnym z 1999 roku tj. w nazwie województwa jak i obszarze jego obowiązywania.
Moim zdaniem nazwa województwo łódzkie powinna zostać zmieniona na
województwo łęczycko-sieradzkie. Z tak nazwanego województwa należało by wyłączyć
ziemię rawską (włączyć do województwa mazowieckiego) i ziemię opoczyńską
(włączyć do województwa świętokrzyskiego). Obszar tak powołanego województwa łęczycko –
sieradzkiego powinien obejmować swoim obszarem historyczne ziemie: łęczycką,
sieradzką i wieluńską. Stolica powinna pozostać w Łodzi, ze względu na jej
liczebność, poza tym trudno by było wybrać na stolicę województwa jedno z
historycznych miast (Łęczyca, Sieradz czy Wieluń).
Tak zmienione województwo powinno również dostosować swój herb i flagę do
nowego obszaru.
Herb Województwa Łęczycko-Sieradzkiego
