Województwo łódzkie czy województwo łęczycko – sieradzkie ?

Reforma administracyjna z 1998 roku z dniem 1 stycznia 1999 r. powołała do życia województwo łódzkie.

Nazwa województwa nawiązuje do stolicy regionu – Łodzi, ale nazwa województwo łódzkie jest sztuczna i nawiązuje do istniejącego w II Rzeczpospolitej w latach 1919-1939 województwa łódzkiego. Przed tym okresem nie istniało takie województwo. Nie było, nie ma i nie będzie nigdy ziemi łódzkiej. Obecny obszar województwa łódzkiego to historycznie:  ziemia łęczycka, ziemia sieradzka, ziemia rawska (Mazowsze!), ziemia wieluńska i ziemia opoczyńska (ziemia sandomierska czyli Małopolska!).

Ziemia łęczycka (kolor niebieski)

Herb ziemi łęczyckiej

Ziemia sieradzka z ziemią wieluńską (kolor czerwony)

 Herb ziemi sieradzkiej

Herb ziemi wieluńskiej


Nasi wspaniali posłowie na Sejm przy konstruowaniu obszaru obecnego województwa łódzkiego, jak i samej nazwy nowo tworzonego regionu nie uwzględnili więzi społecznych, historyczno-etnograficznych i kulturowych tej części Polski. Można więc domniemywać, że został naruszony art. 15 Konstytucji Rzeczypospolitej polskie z 1997 roku. Mówi on wyraźnie:

Art. 15.
1. Ustrój terytorialny Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia decentralizację władzy publicznej.
2. Zasadniczy podział terytorialny państwa uwzględniający więzi społeczne, gospodarcze lub kulturowe i zapewniający jednostkom terytorialnym zdolność wykonywania zadań publicznych określa ustawa.

Historycznie na obszarze obecnego województwa łódzkiego w okresie I Rzeczpospolitej Polskiej istniały województwa: łęczyckie, sieradzkie z ziemią wieluńską, rawskie oraz sandomierskie (obecny powiat opoczyński). Granice między tymi województwami nie zmieniały się i istniały od czasów ich utworzenia (panowanie Kazimierza III Wielkiego) aż do 1793 roku. Te trzy województwa łączyła wspólna historia dziejów i to od czasów Polski dzielnicowej.

Historyczny zasięg ziemi Łęczyckiej, ziemi sieradzkiej i ziemi wieluńskiej

Województwo łęczyckie i województwo sieradzkie z ziemią wieluńską w latach 1351-1793.

Późniejsze zmiany administracyjne na tym obszarze w okresie zaborów, jak i marionetkowych namiastek państwowości polskiej (księstwo warszawskie, Królestwo Polskie czy Kraj Nadwiślański) nie uwzględniały tradycji historyczno-etnograficznych i kulturowych tych ziem, gdyż były narzucone i wymuszone przez sytuację polityczną ziem polskich. Więc nie warto o nich wspominać.

W 1919 roku Polska po odzyskaniu niepodległości po 123 latach niewoli odziedziczyła podział administracyjny państw zaborowych, który został tylko lekko zmodyfikowany. Tak zostało utworzone pierwsze województwo łódzkie, które było zaprzeczeniem tradycji, kultury i historii obszaru na którym ono istniało. Po 1945 roku kontynuowano ten ahistoryczny podział administracyjny tej części Polski. 
Niestety trwa on po dziś dzień. Dziedzictwo zaborców polegające na łamaniu wielowiekowej tradycji tych polskich ziem zostało powielone w podziale administracyjnym z 1999 roku tj. w nazwie województwa jak i obszarze jego obowiązywania.

Moim zdaniem nazwa województwo łódzkie powinna zostać zmieniona na województwo łęczycko-sieradzkie. Z tak nazwanego województwa należało by wyłączyć ziemię rawską (włączyć do województwa mazowieckiego) i ziemię opoczyńską (włączyć do województwa świętokrzyskiego).  Obszar tak powołanego województwa łęczycko – sieradzkiego powinien obejmować swoim obszarem historyczne ziemie: łęczycką, sieradzką i wieluńską. Stolica powinna pozostać w Łodzi, ze względu na jej liczebność, poza tym trudno by było wybrać na stolicę województwa jedno z historycznych miast (Łęczyca, Sieradz czy Wieluń).

Tak zmienione województwo powinno również dostosować swój herb i flagę do nowego obszaru.

Herb Województwa Łęczycko-Sieradzkiego

Flaga Województwa Łęczycko-Sieradzkiego 

Historyczne granice Dolnego Śląska

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że twórca tego  blogu ma na celu propagowanie prawdy o Dolnym Śląsku, jego tradycji, kulturze, tradycji i etnografii, które w okresie w PRL i obecnie w czasach III RP są zakłamywane lub ulegają manipulacji do celów czysto politycznych. Nie jestem związany z żadnym ruchem regionalistycznym, lecz politologiem i historykiem chcącym budzić świadomość regionalną na Dolnym Śląsku.

            W internecie można natrafić na wiele map Śląska oraz jego poszczególnych części składowych. Najwięcej jest map historycznego Śląska utożsamianego z pruską prowincją Śląsk oraz Dolnego Śląska utożsamianego z Województwem Dolnośląskim. Celowo pomijam tutaj kwestię Górnego Śląska, gdyż nie ma większych problemów z określeniem jego historycznych granic, ponieważ w tej części regionu istnieje silna tożsamość regionalna pielęgnowana przez ludność autochtoniczną. Tak więc wracamy do kwestii Dolnego Śląska. Utożsamianie Śląska z pruską prowincją Śląsk i Dolnego Śląska z pruską prowincją Dolny Śląsk jest delikatnie mówiąc uproszczeniem. Może to wynikać z niewiedzy lub czystej ignorancji i niechlujności osób, które stawiają znak równości między pruską prowincją Dolny Śląsk a historycznym Dolnym Śląskiem.

Pewnie zadajecie sobie w tym momencie pytanie w czym tkwi problem? 

Już wyjaśniam:

Pruska prowincja Dolny Śląsk obejmowała swoim zasięgiem powiaty historycznie przynależne do Dolnych Łużyc (lubański, zgorzelecki, różbarski i wojrowicki). Ponadto w skład tej prowincji wchodziła ziemia kłodzka, która nie przynależy historycznie do Dolnego Śląska, ani w ogóle do Śląska jako całości. Jednak najważniejszą kwestią jest to, że do pruskiej prowincji Dolny Śląsk nie należały historycznie dolnośląskie powiaty: krośnieński i świebodzińsko-sulechowski.

            Drugą błędną mapą przedstawiającą historyczny Dolny Śląsk, jest mapa obecnego Województwa Dolnośląskiego. Zwolennicy tak pojmowanego Dolnego Śląska również nie mają „zielonego pojęcia” o historycznych granicach Dolnego Śląska. W tym przypadku problem jest zbliżony do sprawy pruskiej prowincji Dolny Śląsk. Województwo Dolnośląskie nie pokrywa się z historycznym obszarem Dolnego Śląska.

Dlaczego ? 

Odpowiedź jest prosta. W skład tego województwa wchodzą dolnołużyckie powiaty: lubański, zgorzelecki oraz powiat kłodzki, który jest odrębną jednostką historyczno-geograficzną tj. ziemią kłodzką. Poza granicami Województwa Dolnośląskiego znalazły się historycznie dolnośląskie: powiat brzeski z wyłączeniem gminy Grodków i Popielów,  powiat namysłowski z wyłączeniem gminy Pokój, powiaty żagański, nowosolski, zielonogórski, krośnieński, świebodziński, wschowski oraz miasto Zielona Góra. Ponadto poza granicami Województwa Dolnośląskiego zostały historycznie dolnośląskie gminy: Rychtal, Perzów, Bralin i Sośnie.

Poniżej przedstawiam mapę Dolnego Śląska w jego historycznych granicach:

* kolor zielony - uwzględnia ona tylko ziemie leżące na ternie obecnej Polski

    

Poniżej przedstawiam mapę Dolnego Śląska w jego historycznych granicach:

* kolor czerwony to granice historyczne Dolnego Śląska - uwzględniają ona wszystkie historycznie przynależne do Dolnego Śląskia ziemie

Historyczne granice regionu Śląsk z podziałem na Dolną i Górną jego część:

1) Historyczne granice regionu Dolny Śląsk - KOLOR ZIELONY
2) Historyczne granice regionu Górny Śląsk - KOLOR ŻÓŁTY